• info@semescom.gal

Tag Archives: Nurnberg

Viaxe ó sur de Alemaña 5

VIAXE Ó SUR DE ALEMAÑA (5ª ENTREGA)

.5º entrega (Luns  / Montag 24 August)Ratisbona – Núremberg – Bamberg – Bad-Windsheim ( 246 km)
Ratisbona-Núremberg 112 km
Núremberg-Bamberg 63 km
Bamberg-Bad-Windsheim 71 km
TOTAL 246 km

Camiño de Núremberg: as primeiras conferencias rodantes

Pola mañá o viaxeiro Antón García Losada, completando o seu traballo da guía impresa, ilustrounos sobre o marco xeográfico, cunha conferencia impartida (como as que virían despois) micro en man desde a cadeira do guía, que ben podería levar como título: “Rexións naturais de Alemaña. Baviera e os Alpes”.

A continuación entrou en escena a viaxeira Xela Cid, que dedicou o seu parlamento a falar sobre “Ecoloxía fluvial. Os ríos alemáns e os ríos galegos. O pai Rhin e o pai Miño. O Rhin e o Danubio. O Rhin e o lago Bodensee”.

De Ratisbona a Núremberg: vila bávara [XMLS]

De Ratisbona a Núremberg: vila bávara [XMLS]

Pola tarde, camiño de Bamberg, foi Manolo Chouza quen, ademais de nos facer rir cos seus chistes, nos ilustrou amplamente sobre os “Científicos do séc. XIX. Europa-Galicia: Mendel-Darwin, López Seoane e Baltasar Merino”. Como sempre hai unha ligazón con Galicia e coas nosas comarcas da Costa do Solpor, comentamos que o naturalista Víctor López Seoane, doutor en medicina (Ferrol 1834-A Coruña 1900) fora o segundo marido de Francisca Rioboo Álvarez (1834-1919), dona das Torres do Allo entre outras propiedades dos Rioboo. O naturalista López Seoane foi moi coñecido no seu tempo; leva o seu nome a víbora galega (“víbora de Seoane”). Quizais fose el quen mandou plantar os carballos e falsos plátanos que flanquean a avenida de acceso ó pazo do Allo desde a estrada xeral A Coruña-Fisterra. No libro cobrador de rendas das Torres hai, escrita da súa man, unha descrición da leira, das árbores (buxos centenarios, cortados na década de 1950) e dos seus cultivos (véxase J.Á. SÁNCHEZ GARCÍA:Torres do Allo; Deputación da Coruña, 2001; pp. 261-269; na p. 267 hai unha foto de D. Víctor e de Dª Francisca, xa anciáns, tirada uns anos antes do 1900, na que aparecen na fachada da torre sur das Torres xunto con seis dos seus sete fillos).

NÚREMBERG (NÜRNBERG)** 

A chamada en castelán antigo Nuremberga conta con 493.000 hab. e é  2ª cidade da Baviera e capital administrativa da Franconia. Situada nas beiras do río Pegnitz.

-centro de estudos superiores; comparte universidade con Erlangen (en Núremberg, as facultades de Económicas, Pedagoxía e Belas Artes).

-centro industrial (electrónica, automóbiles, xoguetería, cervexa etc.).

-aquí celébrase a Feira do Xoguete máis importante de Alemaña.

-conta cun impresionante mercado navideño.

Vista de Núremberg, desde a muralla do NO. [XMLS]

Vista de Núremberg, desde a muralla do NO. [XMLS]

Historia

-o nome procede de nourenberc ‘monte penedío’. Aparece por vez primeira nun documento imperial do ano 1050. En 1219 o emperador Frederico II concedeulle a dignidade de cidade libre do Imperio.

-a cidade tivo grande importancia económica nos séculos XV e XVI, cando os seus comerciantes monopolizaban o comercio con Oriente (China, p. ex.) e os seus obradoiros artísticos facían da cidade o centro cultural renacentista máis importante de Alemaña (p.ex. o pintor Michael Wohlgemut e o seu discípulo Albrecht Dürer).

-o descubrimento de América e despois a Guerra dos Trinta Anos (1618-1648) condenaron a cidade a unha lenta decadencia.

-desde o séc. XIV prodúcense en Núremberg instrumentos científicos coma os compases, globos terráqueos (coma o de Martin Behaim, de 1492, aínda sen o continente americano), astrolabios, cuadrantes e outras ferramentas que contribuíron ó desenvolvemento da cartografía.

-En 1471 nace nesta cidade o artista e matemático Albrecht Dürer (castelanizado como Alberto Durero); despois de estudos en Italia instalouse na súa cidade natal contra o 1507, e morou nela ata a súa morte (1528).

Imaxe de Santiago con caxato de peregrino, vieira no chapeu e maqueta de igrexa na man esquerda (pola súa catedral en Compostela) na entrada da igrexa de S. Sebaldo de Núremberg (XMLS)

Imaxe de Santiago con caxato de peregrino, vieira no chapeu e maqueta de igrexa na man esquerda (pola súa catedral en Compostela) na entrada da igrexa de S. Sebaldo de Núremberg (XMLS)

-no séc. XVI a cidade foi visitada periodicamente polos emperadores do Sacro Imperio Alemán, entre eles Carlos V, por se teren que celebrar nela as Reichstage(as Dietas imperiais), reunións ou asembleas que se facían no castelo de Núremberg.

-en 1525 a cidade converteuse nun dos centros da Reforma luterana, e nela asinouse a Paz de Núremberg, que supoñía a aceptación dos reformistas no seo do Imperio.

-En 1621 fúndase en Núremberg o primeiro banco público. Os seus produtos chegan ós mercados mundiais: é famosa a Goldene Strasse ‘a vía do ouro’, que unía esta cidade con Praga e outras da Europa do leste.

-no séc. XVIII Núremberg converteuse nun centro importante de coñecementos matemático-astronómico; os mapas publicados pola empresa Homann vendéronse por toda Europa.

-en 1806, co Sacro Imperio en estado de disolución, Núremberg entrou a formar parte da Baviera, perdendo o carácter de cidade imperial (o Estado libre de Baviera fíxose cargo das débedas). A construción do primeiro camiño de ferro alemán (Núremberg-Fürth, 1835) iniciou a súa recuperación económica.

-no séc. XX, pola súa importancia no Sacro Imperio Romano Xermánico e mais polo seu significado histórico-cultural no xermanismo, foi a cidade escolleita por Hitler como sede dos congresos do Partido Nazi (Reichsparteitag); considerábase a Núremberg ‘a cidade xoia’ de Alemaña, e o Führer quixo apropiarse da súa simboloxía especial na Idade Media, como cidade sinalada polo emperador para celebrar a súa primeira Dieta imperial despois da súa elección.

-na cidade residía o fanático propagandista antisemita Julius Streiches, editor do xornal Der Stürmer.  Con todo, a diferenza doutras cidades de Alemaña, a maioría da poboación non se identificaba coa ideoloxía nazi, pero o réxime estaba empeñado en presentar ante o mundo a Núremberg como ‘a cidade máis alemá’ e a máis leal ó partido nazi.

-as concentracións multitudinarias do Partido Nazi celebrábanse anualmente en Núremberg desde 1927 e ata 1928: foron os Congresos de Núremberg do NSDAP (Partido Nacionalsocialista Obreiro Alemán). As celebracións celebradas no Campo Zeppelin (en 1923 realizáronse alí probas aéreas en homenaxe ó inventor do dirixible) rodáronse en 1934 pola cineasta Leni Riefenstahl na súa película propagandística O triunfo da vontade. Ese mesmo ano o arquitecto Albert Speer deseñou a tribuna desde a cal Hitler lanzaba agresivos discursos contra os xudeos para fortalecer o carácter antisemita do III Reich.

-o réxime nazi construíu en Núremberg unha réplica do Coloseo de Roma para sede dos congresos do Partido Nazi, con capacidade para 50.000 persoas. A causa da guerra o edificio non se rematou como se deseñara. Hoxe acubilla o Dokumenta-tionzentrum Reichsparteitagsgelände (‘Centro de Documentación sobre a Histo-ria dos Congresos do Partido Nazi’, más conocido como Dokuzentrum). Alí hai unha exposición permanente sobre as orixes do antixudaísmo alemán, a fundación do Partido Nazi, o ascenso de Hitler ó poder, os crimes contra os xudeu,a persecución dos socialdemócratas e doutros partidos  etc.

-preto do Dokuzentrum atópanse o Luitpoldhain e mais o Campo de Marte, utilizados para eventos militares para fomentar o espírito belixerante dos espectadores. Desde a tribuna de Zeppelin pronunciaba Hitler os seus discursos. Toda esta área pódese visitar a pé. Existen paneis informativos.

-xunto a Berlín, Essen, Düsseldorf, Hamburgo, Múnic e, sobre todo, Dresde, Núremberg foi unha das cidades máis bombardeadas polos aliados durante a IIGM. Bombardeos realizados entre 1943 e 1945, sendo o peor o do 2-1-1945, no que pereceron 6.000 civís e cen mil quedaron sen fogar, e o 90 % da cidade antiga quedou destruída nunha hora.

Finalizada a IIGM, de 1945 a 1946 a Sala 600 do Pazo de Xustiza foi escenario dos Xuízos de Núremberg contra os líderes nazis, que culminaron coa condena dalgúns deles. Primeiro xulgouse a funcionarios do partido e do goberno nazis, despois a médicos, xuíces, industriais que apoiaran o réxime.

-Na actualidade, desde 2014, o alcalde (o Dr. Ulrich Maly) pertence ó Partido Socialdemócrata (SPD), que conta con 32 representantes; a CSU ten 23; o Partido Verde (Die Grüne), 5, o Partido Liberal 2, o Partido da Esquerda (Linke) 3 e o neonazi Ausländer Stopp, 2.

Os Xuízos de Núremberg

Os Xuízos ou Procesos de Núremberg (Nürnberger Prozesse) foron uns xuízos emprendidos polos países aliados e  desenvolvidos do 20-11-1945 ó 1-10-1946, contra dirixentes nazis capturados por diferentes crimes e abusos contra a humanidade cometidos no nome do II Reich do 1-9-1939 a maio de 1945.De 4.850 peticións de procesamento foron procesadas 611 persoas.

O que tivo máis repercusión foi o Xuízo principal, dirixido polo Tribunal Militar Internacional (TMI) contra 24 dos principais dirixentes nazis capturados. O proceso empezou o 20-11-1945, e entre os procesados máis destacados, atopábanse: Karl Dönitz, almirante da Flota Alemá e sucesor de Hitler tras o suicidio deste; Rudolf Hess, secretario particular de Hitler, que  en misión secreta voara en 1941 a Gran Bretaña, onde fora capturado polos ingleses;Hermann Goering, Comandante en Jefe de la Luftwaffe y Presidente del Parlamento alemán;  Alfred Jodl e Wilhelm Keitel, xefes  del Alto Mando de Wehrmacht; Alfred Rosenberg, autor do libro da ideoloxía nacionalsocialista racistaO Mito do século XX, Ministro de Educación do Reich e despois ministro de Territorios Ocupados; Joachim von Ribbentrop, ministro de Asuntos Exteriores; Albert Speer, arquitecto e ministro de Armamentos; Franz von Papen, antigo xefe do Partido Conservador e despois embaixador nazi en Austria e Turquía.

Entre os xulgados que xa morreran ó final da guerra estaban Adolf HitlerJoseph Goebbels (ministro de Propaganda) e Heinrich Himmler (capitán xeral das SS).

Entre os que estaban fuxidos: Adolf EichmannMartin Bormann e Josef Mengele.Boa parte destes acusados foron condenados a morte na forca, sentenza executada o 16-10-1946 (Goering suicidouse con cianuro un día antes).

Os condenados a cadea perpetua cumpriron a condena na prisión de Spandau, ata a morte do derradeiro, Rudolf Hess, en 1987. Speer, condenado a 20 anos, saíu en 1966. Outros xa saíran antes, coma Dönitz (10 anos). O industrial Gustav Krupp, que utilizara man de obra escrava nas súas fábricas, saíu absolto.

Sala 600 do Pazo de Xustiza (Xuízo de Núrenberg) [fotoXMLS]

Sala 600 do Pazo de Xustiza (Xuízo de Núrenberg) [fotoXMLS]

Visitas

As murallas.- O condutor do autobúns tivo a deferencia de bordear exteriormente as murallas na maior parte do seu perímetro de planta romboidal e cun perímetro de 5 km, con 80 torres, incluíndo as das portas e excluíndo as das fortalezas. Foron construídas entre o séc. XIV e o XV. O foxo (Graben) foi desecado e cuberto no séc. XIX para abrir a avenidas de circunvalación. Nos catro puntos cardinais abríronse catro portas antigas defendidas por enormes torreóns troncocónicos construídos entre 1556 e 1159.

Entramos na cidade á altura do torreón do noroeste, o do Burg, quizais o mellor conservado. Moi preto atópase a casa do pintor Alberto Durero.

Baixando cara ó centro fomos visitando a igrexa de san Sebaldo, a Casa do Concello (Rathaus), a Frauenkirche, a praza do Mercado etc.

Orixinal relevo contemporáneo nun tímpano románico de igrexa de San Sebaldo [XMLS]

Orixinal relevo contemporáneo nun tímpano románico de igrexa de San Sebaldo [XMLS]

Dürerhaus (‘Casa de Durero’) data do séc. XV; nela viviu A. Durero de 1509 ata a súa morte (1528).

igrexa de S. Sebaldo**, igrexa evanxélica que en orixe era unha basílica románica, da que se conservan as torres e o corpo. A construción continuou entre 1231 e 1273 (coro oriental, naves laterais). No interior consérvase a tumba de san Sebaldo.

igrexa de Nosa Señora (Frauenkirche) é tamén de estilo gótico; construída entre 1352 e 1358 no lugar que ocupaba unha sinagoga. Entre 1506 e 1508 Adam Kraft engadiulle o Michaelschor, pórtico da fachada, cun frontón que ten un reloxo de 1509 (todos os días ás 12 move un cortexo de figuriñas: sete electores que desfilan diante do emperador).

Atravesando o río Pegnitz  visitamos a igrexa de S. Lourenzo (St. Lorenz)**,  a principal igrexa evanxélica da cidade, de estilo gótico pleno. Empezouse pola fachada (1230) e continuaron as obras ata principios do séc. XV. A fachada está flanqueada por torres. No interior, o coro é unha xoia do gótico alemán.

retablo de san Roque (igrexa de St.Lorenz)

retablo de san Roque (igrexa de St.Lorenz)

Nesta zona, atópase a Königstrasse,  a rúa principal  da cidade, que atravesa a cidade desde a estación de ferrocarril (Hauptbannhof) ó río; empeza na porta Königstor e no torreón de defensa redondo Frauentorturm (de 1558); á dereita, a igrexa gótica de Sta. Martha. Preto da estación do tren atópase o Centro Galego.

Algúns visitamos as ruínas da igrexa de Santa Catarina, bombardeada na 2ª GM; non se reconstruíu a propósito, para que quedase constancia dos efectos devastadores da guerra. Custou traballo dar con elas (houbo que preguntar varias veces). Non valeu moito a pena o esforzo para localizala.

O 23-10-1993 inaugurouse a Rúa dos Dereitos Humanos, obra do artista israelí Dani Karavan: en 29 columnas de cemento, a parede dunha casa e unha árbore preséntanse os 30 artigos da Declaración dos Dereitos Humanos en 30 idiomas distintos (do jiddish dos xudeos alemáns ó quechua de América do Sur). Nesta inauguración o alcalde nuremburgués afirmou que os habitantes desta cidade “só poden aceptar que desta cidade se dean sinais de paz, de reconciliación e comprensión entre os pobos”

Frauenkirche (igrexa de Nosa Señora)

Frauenkirche (igrexa de Nosa Señora)

Museos: o Museo Nacional de Arte e Deseño (Neues Museum-Staatliches Museum für Kunst and Design).- Inaugurado no 2000. Interesante desde o punto de vista arquitectónico.

Casa de Albrecht Dürer

Casa de Albrecht Dürer

Museo Nacional Xermánico (Germanisches Nationalmuseum).- Fundado en 1852 e instalado nunha antiga Cartuxa dos séculos XIV e XV. Hai obras desde a prehistoria ó séc. XX. Na 1ª planta hai salas dedicadas á pintura alemá, con obras mestras de Durero, A. Altdorfer ou Holbein o Mozo, entre outros. Pinturas tamén do neoclasicismo alemán e da 1ª metade do XX (Kandinsky, E. Nolde etc.).

Tamén existe o Museo dos Transportes (DB Museum), onde se atopa unha reconstrución do primeiro tren alemán (Núremberg-Fürth, 1835). Existe, así mesmo, o Museo do Xoguete(Spielzeugmuseum), con xoguetes de toda Baviera e de séculos anteriores.

Tamén se pode visitar o Docuzentrum (‘Centro de Documentación do Partido Nazi’).

Na Sala 600 do Xuízo de Núrenberg

Na Sala 600 do Xuízo de Núrenberg

Atendendo ós rogos de varios viaxeiros e viaxeiras, antes de abandonar a cidade fomos visitar o Pazo de Xustiza, onde se celebrara o famoso Xuízo contra os líderes nazis. Unha parte dos viaxeiros, previo pagamento de 4 € por persoa, subiron á sala 600 onde tivera lugar o xuízo. A sala consérvase intacta, sen modificar desde o remate do proceso o 1-10-1946. Procurárase que o mobiliario fose do máis austero. Os visitantes dispuxemos de audioguías en diversos idiomas e na sala hai tamén pantallas de televisión reproducindo os momentos máis sobranceiros do xuízo. Por falta de tempo só se puido permanecer arredor de 20 min na sala, para quitar algunhas fotos e pouco máis.

No autobús proxectouse a máis recente das películas que se rodaron sobre este evento, unha das que trouxo consigo o viaxeiro (e músico) Xoán Antelo. Outra (O pianista, de Roman Polanski) versou sobre a persecución nazi dos xudeus en Polonia. Tamén se proxectou Lutero, sobre a vida do reformador relixioso. E lembrando a nosa visita ós lugares da I Guerra mundial do ano pasado vimos Sendeiros de gloria, de Stanley Kubrick.

DSC07921 - O xinete de Bamberg

BAMBERG** 

-70.000 hab

-chamada a Pequena Venecia do Norte.

-considerada a máis fermosa cidade artística da Alta Franconia, no val onde conflúe o río Regnitz (con dous brazos) co Main (Meno).

-ten un fermoso conxunto monumental declarado Patrimonio da Humanidade pola UNESCO.

-no ano 997 o emperador Henrique II o Santo e santa Cunegunda recibiron como regalo de vodas esta cidade e decidiron transformala nunha nova cidade santa, coma Roma.

Visitas

-a Dom** (a catedral), foi un dos primeiros monumentos que visitamos, fundada polo emperador Henrique II no 1004. Boa parte da construción é do séc. XIII. Conta coas sepulturas do emperador san Henrique e da súa dona** (obra realizada a principios do séc. XVI). Entrando por unha das portas laterais, acaroada a un piar da nave central, atópase a famosa escultura do Xinete (ou o Cabaleiro) de Bamberg, obra gótica do séc. XIII.

Domplatz**, a praza da catedral, con edificios renacentistas, é o corazón da cidade.

-o novo pazo episcopal (Nueu Residenz)**, séculos XVII e XVIII.

Alte Hofhaltung (antiga residencia imperial e episcopal).

Grüner Markt, o mercado de hortalizas (hai unha longa tradición de cultivar hortas na cidade, que ten hortas urbanas protexidas pola UNESCO).

Tumba de san Henrique e santa Cunegunda (cat. Bamberg) [XMLS]

Tumba de san Henrique e santa Cunegunda (cat. Bamberg) [XMLS]

Altes Rathaus (Antiga Casa do Concello), edificio construído no séc. XV nunha ponte (Obere Brücke) sobre o río, e decorado cunha Crucifixión monumental; o actual edificio é barroco do séc. XVIII.

-á esquerda da antiga Casa do Concello álzase acaseta Rottmeister, suspendida sobre a auga; do outro lado, desde a ponte Untere (Untere Brücke), adornada cunha estatua de santa Cunegunda, hai unha boa vista da Klein Venedig*  (‘Pequena Venecia’), o vello barrio dos pescadores, reconstruído.

Había un grande ambiente festivo pola ‘Pequena Venecia’, as rúas próximas ó río. As cervexerías estaban a tope de xente, dentro e principalmente nas terrazas; tamén había establecementos de rúa que vendían salchichas en bocadillo, doces, xeados etc.  –Judenstrasse*, unha das rúas máis belas da cidade, con edificios do séc. XVIII de estilo italiano.

Ambiente festeiro en Bamberg [XMLS]

Ambiente festeiro en Bamberg [XMLS]

O Altes Rathaus (Casa do Concello antiga), decorada con pinturas [XMLS]

O Altes Rathaus (Casa do Concello antiga), decorada con pinturas [XMLS]

O río Regnitz ó seu paso por Bamberg [XMLS]

O río Regnitz ó seu paso por Bamberg [XMLS]